azımsanıyorum, azım sanıyorum

Ne zaman Taksim'e gitsem, bu yaşlı teyzeyi bir duvar kenarında oturmuş buluyorum. Elinde hep bu kırmızı kap oluyor. Gözlerinde ifadesiz bir bakış... Ne söyleyecek bir sözü var, ne umudu, ne hayali.
Öyle az kalmış ki... Artık, çok olmaya yetmiyor.